Overdracht, decoratie en thuiskomst

And now, the end is near and so I face the final curtain..........

Of anders gezegd aan alles komt een eind, Frank Sinatra gaf er echter wat meer schwung aan. Na twaalf maanden en twee weken ben ik weer terug in Nederland :-)

Toch eerst weer even een sprong terug in de tijd. Op 2 en 3 februari stond het lang verwachte bezoek van de Commandant der Strijdkrachten op het programma. Lang verwacht omdat hij het afgelopen jaar al 2 keer zou komen maar er telkens iets tussen kwam.
Op zondag afgereisd naar Tiberias. De CDS zou daar namelijk starten met het eerste deel van zijn bezoek aan UNDOF en de Observer Group Golan (OGG) van UNTSO. Ik moest zoals gebruikelijk eerst crossen bij Rosh Hanikra. Het cross proces gaat in een aantal fasen. Eerst kom je, vanuit Libanon, bij een checkpoint van het Libanese leger (LAF), vervolgens bij de General Security Service van Libanon, daarna bij een UNIFIL checkpoint en als laatste bij de ‘grensovergang’ die bewaakt wordt door het Israëlische leger (IDF). Tot voor kort verliep de Libanese zijde altijd vrij voorspoedig. De LAF wil inmiddels toch een grotere vinger in de pap waardoor het LAF checkpoint meer tijd kost. Ik had de nieuwe procedure nog niet eerder meegemaakt en was dus benieuwd. Bij het LAF checkpoint aangekomen moest ik stoppen. Een zeer vriendelijke soldaat vroeg mij wie ik was en wat ik van plan was. Na een klein misverstand of ik naar Palestina of Israel ging, moest hij toestemming voor het passeren vragen bij zijn baas. Dat bleek Ali te zijn, die ergens in een kantoortje zat of lag. Nadat de soldaat wist wat ik wilde draaide hij zich om en riep Ali om toestemming. Dat ging als volgt: Ali (geen reactie), ALI (nog geen reactie), ALIIIII, ALIIII, ik hoorde niet of er een reactie kwam maar ik mocht doorrijden :-)

In Tiberias had ik het Prima Too hotel geboekt. Was weer eens wat anders, tijdens onze vakantie hadden Gonneke en ik in het Prima Galil hotel gezeten. Ik wist niet precies waar het was, bleek het toch vlak naast ons vakantie hotel te zitten. Parkeerde dus weer op dezelfde parkeerplaats, vervolgens bleek dat ik moest inchecken in het Prima Galil, waar ik spontaan ‘geüpgraded’ werd omdat bleek dat Prima Too zo vroeg in het seizoen nog dicht was en Galil de honneurs waarnam.
Het was dus een echte deja vu. ’s Avonds de stad ingewandeld en een heerlijke shoarma gegeten bij een leuk restaurant. En jawel buiten, het weer was namelijk prima!

De volgende dag achter Petri (één van de NL UNMO’s) aan gereden over de Golan naar Camp Zouani (CZ) waar UNDOF en OGG is ondergebracht en waar de CDS zou arriveren. Na een enerverende rit gearriveerd in het kamp, op het eerste gezicht bleek al dat er de laatste jaren geen onderhoud meer aan gepleegd was. Om z’n zachts gezegd was het een oude bende. Na ontvangst door een Ierse erewacht stond een gesprek met de plaatsvervangend commandant van UNDOF (de commandant moet nog arriveren in de missie) op het programma. Na een rondje gewandeld te hebben over het kamp vertrok het gezelschap naar OP51 van OGG, vervolgens naar een tijdelijke OP op Mount Bental. Daar ook genoten van een prima lunch met een mooi uitzicht op Syrië. Op de terugweg het hoofdkwartier van OGG T aangedaan waar we in de gelegenheid waren om de laatste wetenswaardigheden over de missie te delen. ’s Avonds een goede maaltijd met z’n allen genuttigd in restaurant Little Tiberias wat daar, omdat het momenteel komkommertijd is, zeker goed was voor de omzet :-) De twee deelnemers aan de UNDOF missie hadden na de maaltijd wat pech. Bij terugkeer bij hun UNDOF auto bleek de voorruit kapotgeslagen te zijn…………………

De dag daarop op pad naar HQ UNTSO. Daar stond een bijeenkomst met baas UNTSO gepland, een lunch en vervolgens een afscheidsborrel in het King David hotel. De onderdelen verliepen allemaal prima. Het was ook leuk om eens rond te wandelen in het King David hotel waar de nodige ‘groten der aarde’ hebben gelogeerd. De kopieën van handtekeningen op de grond in de hal zijn daar getuige van. Van Barack Obama tot Poetin van Golda Meir tot de Dalai Lama hebben op die manier een bewijs van hun aanwezigheid achtergelaten.
De avond doorgebracht bij Jornt & Jeanette in het appartement. Voor die tijd eerst nog even gegeten bij het Old Railway station, aansluitend een goede Agila en een kop thee in de Arabische wijk van Jeruzalem.

Woensdag weer terug naar Libanon. Als gevolg van de opgelopen spanning tussen Israel en Libanon kan er op dit moment alleen gecrost worden bij Rosh Hanikra tussen 9 en 11. Op woensdag was er ook nog eens een tripartite meeting. Dat is een maandelijkse bijeenkomst waarbij onderleiding van commandant UNIFIL de LAF en de IDF rond de tafel gaan zitten. Die bijenkomsten vinden plaats op Rosh Hanikra in de UNIFIL positie. Om een lang verhaal kort te maken, crossen tussen 9 en 11 was ook niet mogelijk. Gelukkig ging speciaal voor mij de hele handel nog eens open om 4 uur ’s middags. Dat verliep allemaal voorspoedig, ik was een uur te vroeg maar mocht toch door. Bij het LAF checkpoint was het ritueel ook weer hetzelfde:”Ali (niets) ALII (nog niks), ALIIII, ALIII”. De soldaat kreeg waarschijnlijk toch het goede antwoord want ik kon probleemloos door.

Door mijn Chief Operations Officer (COO) was de hand gelegd, tijdens mijn verblijf in Israel, aan het hand over-take over programma voor mij en mijn opvolgster. Dat was daarmee ook af en daarmee waren we in Libanon ‘klaar’ met de voorbereidingen voor de overdracht. Vrijdag ging ik met mijn Liaison Officier Henrik op bezoek bij de LAF generaal die verantwoordelijk is voor de crossings bij Rosh Hanikra. Zij willen namelijk wat meer ‘vingers in de pap krijgen’ bij het verlenen van toestemming voor de crossings. Ik had de naam op de uitnodiging niet herkend, maar toen ik arriveerde in zijn kantoor op de kazerne van de LAF herkende ik hem direct. Ahmad Al Assir was vrij recentelijk tot generaal bevorderd, toen ik in de missie kwam liep hij nog als kolonel rond. De begroeting was allerhartelijkst, we spraken de situatie door, wisselden standpunten uit, dronken thee en gingen vervolgens weer tevreden ieder ons weegs na wederom een allerhartelijkst afscheid :-)

Het weekend verliep rustig met op zaterdagavond met een groepje nog een lekkere maaltijd, glas wijn en Agila bij het kroegje Tavelino dat vlak naast mijn appartement ligt.

Maandag met Kevin op pad naar OP Khiam. Eigenlijk waren we op weg naar het monument in Khiam, de observatiepost is er namelijk niet meer, tijdens de Libanees-Israëlische oorlog is de observatiepost vernietigd door de IDF, waarbij 4 UNMO’s zijn omgekomen. Het monument staat er alweer een paar jaar, op de maandag werden de plaquettes van de 4 UNMO’s er weer opgehangen en moest het monument natuurlijk onthuld worden. Samen met Kevin heb ik die schone taak op me genomen. Het is nu ook weer de bedoeling om de herdenking van de omgekomenen te houden op 25 juli, de dag van de vernietiging in 2006, in Khiam.

Dinsdagavond sloeg het weer drastisch om in Tyre. Het stormde en regende zo hard dat ik even het idee had dat ik met appartement en al in de Middellandse Zee geblazen zou worden :-) Gelukkig kwam het niet zover, veiligheidshalve heb ik die nacht toch maar even op de grond op een matras in het midden van mijn appartement doorgebracht. Een paar dagen later sprak ik Elias, die me zei dat als het nog eens zo hard mocht gaan waaien ik altijd ‘most welcome’ was in zijn appartement waar hij nog een kamer overheeft :-)

Op donderdag arriveerde mijn opvolgster, Lt Col Ruth Putze uit Nieuw Zeeland, in Naquora. Mijn aanstaande vertrek werd daarmee steeds concreter.
’s Avonds vond de Hails and Farewell plaats in het Tyre Resthouse. Om dat mogelijk te maken was de hele dag hard doorgewerkt om al het water uit het gedeelte te halen waar onze happening zou plaatsvinden. Als gevolg van de storm had er een laag van ongeveer 7 cm water gestaan en lagen de kwallen voor de deur :-)
De bijeenkomst was dit keer iets anders dan de andere keren, van mij werd namelijk ook afscheid genomen. Er was flink uitgepakt. Omdat ik van rode wijn hou, had het civiele deel van de staf een behoorlijk aantal flessen ingeslagen en was de wijn die avond gratis, daarnaast was er een heerlijke Libanees buffet. Marc (mijn plaatsvervanger) hield een mooie speech en overhandigde een aantal cadeaus. Daarna kwam ik zelf aan het woord :-) Vervolgens verraste de civiele staf mij met een mooie speech en wederom een mooi cadeau (ze hadden dat nog nooit eerder gedaan :-)). Ook hadden ze een taart laten maken met mijn foto erop die als dessert diende. Het zag er prachtig uit en het was zeker ook leuk om een mezelf eens ‘aan te snijden’. Het was een erg leuke en prima georganiseerde afscheidsavond.

Afscheid nemen gaat hier niet in één keer. Zaterdagavond zat ik daarom met een groot gezelschap in Salinas. De CMPO (Marc) uit Australië en de CJOC (Jorgen) uit Zweden waren overgekomen uit Jeruzalem. Ze konden niet bij de commando-overdracht aanwezig zijn maar wilde toch nog wel even afscheid nemen. Dat paste allemaal in een wat uitgebreider bezoek, dus kwam mooi uit :-) Van beide kreeg ik ook nog een aantal presentjes, waardoor ik mogelijk een extra koffer voor de terugreis moet gaan overwegen :-) De geslaagde avond afgerond nog even goed afgerond in Tavelino :-)

Maandag 16 februari begon de overdracht echt serieuze vormen aan te nemen. In de middag startte ik met de Ruth de hand over take over (HOTO). Na de dag erna vooral de eigen organisatie de kans te hebben gegeven zich te presenteren, gingen we woensdag op bezoek bij een aantal belangrijke ‘spelers’ in de leiding van UNIFIL. Om het hele proces ‘dragelijk’ te houden samen met Ruth, Marc en Iain woensdagavond een heerlijke steak gegeten in een restaurant bij de haven waar ik nog niet eerder was geweest :-) Na donderdag een bezoek gebracht te hebben aan de Force Commander van UNIFIL spraken we de laatste details door van de commando-overdracht met onze projectofficier, waarna de HOTO er op zat :-)

Vrijdag stond helemaal in het teken van de commando-overdracht. De ochtend startte met een kleine uitdaging. Onze UNTSO baas was ingesneeuwd in Jeruzalem en kon niet (op tijd) komen. Op zich natuurlijk niet zo’n punt, maar hij had een behoorlijke rol in de commando-overdracht en medaille parade. Ook nu bleek een goede buur weer beter dan een verre vriend. Na één telefoontje en aansluitend wat uitleg bleek de Chief of Staff UNIFIL (brigadegeneraal Éric Hautecloque-Raysz) direct bereidt de honneurs waar te nemen. Aansluitend die ochtend tijdens mijn laatste ‘optreden’ in de Force Commanders Morning Brief, het gehele gezelschap (UNIFIL en LAF) bedankt voor de samenwerking en Ruth voorgesteld.
De weersomstandigheden in Naquora waren wat (= understatement) winderig, nat en koud. De happening dus maar niet buiten georganiseerd maar in de Rubb Hall, een grote hal vlakbij het hoofdkwartier van OGL.
De hele ceremonie liep voorspoedig, nadat de medailles waren uitgereikt aan de UNMO’s hield ik een toespraak, waarna de documenten voor de overdracht werden getekend. Vervolgens kreeg ik van de commandant van de Libanese troepen in Zuid Libanon, brigadegeneraal Charbel Abou Khalil, de Order of Merit van Libanon in zilver (2e graad) opgespeld. Een presidentiële onderscheiding die wordt verleend voor “outstanding service to the country” :-) Gedecoreerd en wel heb ik na de speech van Ruth nog een krans gelegd voor de omgekomen UNMO’s, waarna het zijn van Chief Observer Group Lebanon voorbij was.
’s Middags arriveerde baas UNTSO alsnog vanuit Jeruzalem. Hij was erin geslaagd om de sneeuwhopen in Jeruzalem te overwinnen en Naquora te bereiken. Voor de vorm en goede orde de officiële commando-overdracht formulieren gezamenlijk ondertekend, waarna wederom de overdracht een feit was :-)

’s Avonds de geslaagde dag afgesloten met een select OGL gezelschap in Tavelino, waar de eigenaar (Zuzu…) voor een grote hoeveelheid heerlijk, uit Beiroet gehaald, gebarbecuede varkensspiesjes had gezorgd :-)

Het laatste weekend en de maandag had een hoog (uit)eten gehalte :-) Zaterdagavond met Renaud in Salinas. Zondag de laatste administratieve zaken afgehandeld op Naquora. Maandag geluncht met Neeraj Singh. Aansluitend nog even bij de Force Commander UNIFIL, Luciano Portolano, langs om een blijk van waardering in ontvangst te mogen nemen :-) Maandagavond werd ik echt uitgegeten door Ruth, Iain, Marc, Fouad, Jukka en nog twee Finnen (waar me de namen van zijn ontschoten.......) en toen zat het er op.
Om half 11 kwam Ali me ophalen. Wat eerder dan gepland omdat hij een drukke avond had met veel Beiroet Airport ritjes.
Op het vliegveld had ik nog een kleine uitdaging bij het inchecken. Wat ze niet konden vinden was mij niet helemaal duidelijk, maar het duurde een uur voordat ik was ingecheckt. Het goede bericht was wel dat ik ‘opeens’ in de businessclass zat. Ik moet zeggen daar is niks mis mee en je kunt er zeker aan wennen :-)

De vlucht verliep voorspoedig en op Schiphol was het een fijn weerzien met Gonneke die me met een mooie ‘welkom thuis’ ballon stond op te wachten :-) Ook het thuisfront comité van defensie was present en ik werd een roos en een mooie pennenset rijker :-)
Thuis verrast door mooie boeketten bloemen en heerlijke wijn (allemaal hartelijke bedankt daarvoor!). Kortom een heerlijk welkom, het is goed om weer thuis te zijn :-)