Op patrouille

Afgelopen weekend was ik op patrol base East, daardoor is de update wat later dan gebruikelijk. De tijd vliegt hier dus voor je het weet ben je weer twee weken verder :-)

Maandag de 17e startte, zoals gebruikelijk met de Force Commanders Morning Brief (FCMB). Over mijn optreden daar heb ik al geschreven, het was nu niet anders dan andere dagen. Behalve dan dat ik een Fransman bijna een hartverzakking bezorgde van het lachen. Ik had hem gesproken op de viering van St Patricksday, daar had hij aangegeven dat de wijze waarop ik patrol uitspreek tijdens de FCMB heel ‘bijzonder’ klinkt…………………. Ik moest hem dan ook maar niet aankijken tijdens de volgende briefing want dan zou hij een ‘erin blijven’. ‘Belofte’ maakt schuld, maandagmorgen moest hij dus bijna aan de zuurstof :-)

Veel tijd besteed aan besprekingen zowel lokaal in Naquora als met behulp van het videoconferentie systeem. De induction course in april wordt hier gehouden, de daarop volgende waarschijnlijk ook. Dit omdat de UNMO’s vanwege een staking van het ministerie van buitenlandse zaken in Israel geen visum kunnen krijgen. Als gevolg daarvan moeten een aantal OGL UNMO’s met visum ‘verplicht’ overgeplaatst worden naar Israel. Daarnaast behoorlijk tijd besteed aan de Letter of Understanding (LoU) tussen UNIFIL en UNTSO. Het document wordt geactualiseerd en het is de bedoeling dat de beide Heads of Mission het document binnenkort ondertekenen.

Woensdag 19 maart werd de Establishment day van UNIFIL gevierd. De missie startte namelijk 36 jaar geleden. De ceremonie werd gecombineerd met een medaille uitreiking. De bijeenkomst was druk bezocht, naast veel UNIFIL vertegenwoordigers waren er ook de nodige van het Libanese leger. Gezamenlijk werd een krans gelegd voor degene van UNIFIL die omgekomen zijn tijdens de afgelopen jaren. ’s Middags voor het eerst hier hardgelopen, een hele uitdaging in de zon :-)

Donderdag op pad naar Tiberias. Daar is namelijk het hoofdkwartier van de Observer Group Golan Tiberias (OGG-T). OGG bestaat uit twee groepen Tiberias en Damascus. Samen met Tomas (een UNMO) de Chief Liasionofficer Beirut en Elizabeth mijn admistrative officer die kant op. De Chief van Tiberias ging vertrekken en had die dag zijn commando-overdracht. De bijeenkomst was druk bezocht, ook nu weer een ‘nest’ aan ambassadeurs, HoM UNTSO en UNDOF + een aantal lokale autoriteiten aanwezig. Mijn eigen commando overname stond mij nog vers in het geheugen, het was dan ook aardig om in Tiberias toeschouwer te mogen zijn van een vergelijkbare ceremonie.
Op de terugweg even naar het meer van Tiberias gegaan een mooie locatie met behoorlijk wat toeristen. Ook UN vertegenwoordigers zijn een attractie, op verzoek dan ook een aantal keren op de foto gegaan.
Via Rosh Hanikra teruggekeerd naar Libanon. Rosh Hanikra is het enige crossing point tussen Israel en Libanon. Alleen UNTSO leden kunnen er gebruik van maken. Het wordt bewaakt door Israëlische en Libanese militairen met daartussenin de UN. Het punt is aan de Israëlische kant erg toeristisch. Toen we stopten in de witte auto met UN erop, werden we omsingeld door Chinese toeristen die graag met ons op de foto wilden. Nog pijn in de kaken van het ‘cheesen’ voor de foto’s :-)

Op vrijdagmiddag samen met Tim en een deel van team Sierra en X-Ray op pad naar patrol base East. Die kant oprijden mag alleen maar in konvooi vanwege veiligheidsredenen. Zaterdagochtend was ik aanwezig bij morning brief voor de sector commander. Aansluitend met hem en zijn plaatsvervanger kennisgemaakt. In de sector zijn een kleine 3500 UNIFIL militairen werkzaam. De bataljons komen uit vier landen. Spanje levert daarvan een groot gedeelte. De sectorcommandant en zijn plaatsvervanger zijn ook beide Spanjaarden. Na een prima gesprek, op patrouille met het team in de sector. In één van de plaatsjes waar we doorheen reden bleek op zondag een begrafenis plaats te vinden. In Nederland valt dat meestal niet op, hier wel. Overal hingen spandoeken met de overleden jonge man erop. Ook onze liaison assistant die elke patrouille meegaat en uit het gebied komt wist van de situatie. De man studeerde in Amerika, voor zover bekend was de doodsoorzaak vergiftiging…………… In het dorp kwamen we de burgemeester tegen, van de gelegenheid gebruik gemaakt met hem kennis te maken en de condoleances aan te bieden. Tevens met hem afgesproken dat we UNIFIL zouden informeren om niet te patrouilleren door de stad op zondag, het zou namelijk heel druk worden bij de begrafenis. Aansluitend op weg naar El Khiam. In die stad is in 2006 een observatiepost (OP) van OGL vernield tijdens een luchtaanval. Hierbij kwamen de vier UNMO’s die op dat moment aanwezig waren allemaal om. In de stad woont ook een andere liasion assistent van OGL. Bij hem even langs, zijn tante was recent overleden. Hij stelde een bezoekje erg op prijs, daarbij meteen de gelegenheid te baat genomen om hem en zijn familie te condoleren. Wat opviel, en hier vaker opvalt, was dat een deel van de familie uit Libanon komt maar dat er ook veel elders wonen. In dit geval kwam een deel van de familie uit Londen.
Aansluitend naar de voormalige OP locatie gereden. Van de OP is niets meer over, alles is verwijderd na de vernietiging. Er is enkel een kleine gedenkplaats aanwezig. Onze liaison assisitant had de vier UNMO’s goed gekend, het was duidelijk dat het bezoek hem aangreep. Niet in de laatste plaats omdat naast de locatie van de OP een gevangenis was waar hij, zonder duidelijke reden, een aantal maanden opgesloten is geweest. Het verblijf daar was ingrijpend geweest. De UNMO’s gaven aan dat ze hem nog nooit zo uitgebreid hadden horen spreken over de gebeurtenissen die er plaats hadden gevonden. Op de terugweg nog even gestopt bij een observatiepost die bemand werd door Sikh.

Op zondag op pad met team X-Ray. Dit keer was de liaison assistant (LA) de vrouw van de lokale dominee. De dertien LA’s komen uit heel Zuid Libanon, voor de patrouille komen ze of naar de basis of ze worden opgehaald. Voor vertrek wordt altijd eerst de situatie in het gebied besproken, daarbij zijn zij een belangrijke informatiebron voor lokale aangelegenheden. Als de LA wordt opgehaald wordt de actuele stand van zaken bij hun thuis doorgesproken. Dit keer was dat ook het geval en we werden daarbij onthaald met gebak en lekkere Libanese koffie. Net als de meeste LA’s was deze ook erg actief op lokaal niveau. Haar voornaamste bezigheid naast het werk voor OGL, was het ondersteunen van de Syrische vluchtelingen. Behalve met praktische zaken ook met het geven van Franse taalles aan die kinderen. Naast Arabisch is hier namelijk veelal Frans de tweede taal (een overblijfsel uit de ‘koloniale’ tijd).
Na een enerverende dag ’s avonds weer teruggegaan naar Tyre om er te genieten van een welverdiende weekendavond en het doen van de was :-)

Maandagochtend weer op pad naar Naquora. Naast de gebruikelijke besprekingen nog een goede videobespreking gehad met de UNTSO baas. Altijd goed zo’n ‘lijnoverleg’ :-) Bij terugkomst ’s avonds in mijn appartement werd ik weer verrast door een heerlijk frisse lucht, de schoonmaakster was weer geweest, behalve schoonmaken had ze ook de was opgevouwen. Tot op heden prima tevreden met de huisbaas en zijn service :-)

Eens per twee weken is de Chief of Staff meeting waarbij alle secties incl. ondercommandanten terugblikken op de afgelopen weken en vooruitblikken op de komende twee. Op dinsdag had ik er een mooie kleine presentatie voor laten maken. De presentatie sloot ik af met het motto van OGL, de zogenaamde 3 x ‘F’: First on the ground, Fastest to inform, Finest in reporting. Met het motto meteen een fikse verwachting gewekt :-)

Op woensdag kwam een vertegenwoordiger van het Libanese leger vragen of ik al een uitnodiging had ontvangen. Waarvoor was niet duidelijk, wel het feit dat ze al een aantal weken bezig zijn de juiste gegevens van mij te verzamelen. Dit keer vertrok de vertegenwoordiger met mijn visitekaartje…………… to be continued!
Met Chief JMAC, Renaud, die middag geluncht. Renaud is een Belg die al 5 jaar werkt voor UNIFIL en daarvoor werkzaam was voor het Internationale Strafhof in Den Haag. Met hem en zijn afdeling werkt OGL geregeld samen, daarnaast is het voor ons beide een gelegenheid om weer eens de Nederlandse taal te oefenen :-)
’s Middags nog even langs bij de baas van de Technical Investigations Cell. Hij is Ghanees en belast met het doen van onderzoeken op het moment dat er een incident plaatsvindt in het gebied van UNIFIL. Als OGL ondersteunen we die onderzoeken met onze specifieke kennis en ervaring.

Op donderdag vond de medaille-uitreiking plaats bij het Ghanese bataljon. Ik was daarbij uitgenodigd en ben samen met Tim die kant opgegaan. De exercitie was een prachtig staaltje van oud Engelse exercitie inclusief sabels en witte handschoenen. Het aanwezig orkest zorgde voor de muzikale begeleiding, de hele happening was een lust voor het oog en oor :-)
’s Middags voor de tweede keer hier in Libanon de hardloopschoenen aangetrokken. Dit keer ben ik Green Hill opgerend, hoewel het slechts 6 kilometer is, is het stijgings- en dalingspercentage een uitdaging!

Vrijdag kwam het verlossende woord dat, met een beetje geluk, begin volgende week het UN salaris van maart zou worden uitbetaald. Dat gebeurd met cheques. De UN is echter overgegaan op een nieuw salarissysteem, de uitbetaling gebeurd nu niet meer vanuit Jeruzalem maar door zorg van UNIFIL op voorspraak van Jeruzalem en in samenspraak met New York. Om een lang verhaal kort te maken, dat levert wat uitdagingen op die hopelijk volgende week zijn opgelost…………
’s Ochtends voor het eerst aangezeten bij het Security Management Team. In dit forum zijn alle UN agencies werkzaam in Zuid-Libanon vertegenwoordigd. De Force Commander zit de club voor. De thematiek is de veiligheidssituatie en de impact op de missies. De vergadering wordt helemaal voorbereid door mijn veiligheidsadviseur, zelfs eventuele vragen komt hij van te voren te weten. Hij zit tijdens de vergadering achter mij en voorziet me in voorkomend geval van de noodzakelijke imput. It is good to be the chief :-)

Zaterdag was de start van het tweede vrije weekend hier! Samen met Soren de stad ingewandeld en op pad gegaan naar het hippodroom een prachtig en indrukwekkend overblijfsel uit de Romeinse tijd. Tyre beschikt nog over een aantal mooie resten uit de Romeinse tijd, het lijkt er zelfs op dat er meer aandacht ontstaat voor het behoud. Tot recent was daar niet veel aandacht voor. Het hippodroom is enorm en bood plaats aan 40000 personen. Na de wandeling geluncht met een pizza aan de ‘boulevard’ van Tyre. Bij het restaurant kwamen we Renaud tegen, de UN wereld hier bleek weer klein :-)

Frank aanstaande dinsdag alvast een fijne verjaardag gewenst!!

Danielle het duurt nog even maar het is maar zo 7 april dus ook alvast van harte!!

Wim en Wil alweer bijna 47 jaar getrouwd (op 6 april). Van harte, time is flying when you have fun :-)

EVEN EEN NAGEKOMEN BERICHTJE: DE POSTVERZENDING IS NIET HELEMAAL 'WATERDICHT'. IK HEB NOG NIETS ONTVANGEN TERWIJL IK WEET DAT ER LADINGEN VERSTUURD ZIJN :-) HET LEK IS INMIDDELS BOVEN. DE POST GAAT NAAR TIBERIAS, MET EEN BEETJE GELUK KRIJG IK DE EERSTE POST AANSTAANDE WOENSDAG 9 APRIL. ER KOMT EEN NIEUW ADRES. VOORLOPIG KUNNEN JULLIE NOG GEWOON HET OUDE ADRES GEBRUIKEN. DE POST KOMT DUS WEL AAN, MAAR HET DUURT ALLEEN EEN PAAR WEKEN :-)