(Bijna) op verlof, alles is betrekkelijk

Het is alweer enige weken geleden dat ik de site voor het laatst heb geactualiseerd, de reden hiervoor is vrij eenvoudig, ik ben op dit moment met verlof in Nederland. Voordat ik volgende week weer vertrek naar Libanon, nog even een update van de afgelopen weken.
De update start ik op zondag 8 juni, het stukje tot 16 juni had ik al in Libanon geschreven de rest vanuit mijn hoge uitkijkpositie in Amersfoort :-)

Zondag om half elf op pad naar Rosh Hanicra, het crossing point van Libanon naar Israel. Op vrijdag waren er weer drie nieuwe UNMO’s gearriveerd, reden dus om hun weer traditioneel te ontvangen in Jeruzalem. In colonne samen met Soren naar Jeruzalem gereden. Daar weer ingecheckt in a little House in Bakah. Als, inmiddels, trouwe gast kreeg ik een gratis upgrade naar een mooiere kamer :-)

Aan het eind van de middag Jan, Frans en Peter opgehaald bij hun hotel en vervolgens een aperitief gaan drinken in het gezellige Old Railstation. Van daaruit doorgewandeld naar de German Colonny voor, wederom, een uitstekend diner.

Maandagochtend na een goed ontbijt weer op pad naar Libanon. Na een vlotte reis weer in Tyre aangeland. Ik begin hier aardig bekend te worden op de weg :-)

Dinsdagavond samen met Ignazio op pad naar patrol base East. Ignazio zou daar, een Nederlandse UNMO, de TOGL test afnemen en ik zou een dag op patrouille gaan met team Sierra. Met de patrouille een paar, zogenaamde, hotspots in hun gebied van verantwoordelijkheid bezocht. Altijd goed om daar ‘live’ een beeld van te krijgen omdat ze ook regelmatig onderwerp van gesprek zijn in Naquora. Woensdagavond weer teruggegaan naar Tyre.

Donderdag arriveerde de nieuwe UNMO’s van de juni lichting. Dit keer werd OGL verblijd met een nieuw Deens, Oosterijks, Nederlands en twee Chinese gezichten. Als chief heb ik ze ‘most welcome’ geheten en bijgepraat over de ‘do’s and don’ts’. ’s Avonds de nieuwkomers en vertrekkende , in- en uit gegeten en gedronken tijdens de Hails and Farewells. Dit keer in de Divers inn, een andere locatie dan tot nu gebruikelijk. Een prima locatie waar ook een Agila niet ontbrak :-)

Vrijdag met de UNMO’s die gingen vertrekken hun eindbeoordeling besproken. Niemand was er van in de war :-) Tijdens de gesprekken blik ik ook altijd even met ze vooruit naar de nabije toekomst. Daarbij zijn de verschillen per land frappant. Sommige hebben een baan na terugkomst andere moeten nog solliciteren, de meesten hebben na de uitzending nog een verlofperiode, de Chinezen moeten meteen weer aan de slag. ‘s Middag met Raul en Ignazio naar sector West. Sector West bestaat uit zo’n 3500 militairen en recent was daar een nieuwe rotatie staf inclusief (Italiaanse) commandant gearriveerd. Erg gastvrij ontvangen en de het hele gezelschap voorgelicht over de taakstelling en organisatie van OGL, met natuurlijk als belangrijkste element hoe zo optimaal mogelijk samen te werken. Omdat de sector commandant ook nog eens (in de jaren negentig) heeft gediend als UNMO komt het met de samenwerking wel goed :-)
De week afgesloten met een warme en inspannende, maar vooral lekkere run over Green Hill.

Maandag 16 juni was een ochtend die ik niet snel zal vergeten. ’s Ochtends reed ik zoals gewoonlijk naar Naquora. Om kwart voor acht werd ik gebeld door Tim. Ze (Ignazio en hijzelf) hadden Raul naar het ziekenhuis gebracht, Raul had een zware hartaanval gehad en het zag er niet best uit. Het bericht was een schok, vanuit mijn (beperkte) kijk op hartaanvallen had ik echter de hoop dat het wel ‘goed’ zou komen. Het kwam niet goed, Raul overleed om tien uur ’s ochtends, 41 jaar jong. De aanval was zo zwaar geweest dat het onmogelijk was zijn leven te redden.

Voor OGL was het een zwarte dag, voor zijn vrouw en drie jonge kinderen, die ook in Tyre woonden, was de dag nog zwarter. Ze zouden na een jaar in augustus weer vertrekken naar Chili, dat het zonder Raul zou zijn hadden ze nooit verwacht.

De rest van de week stond in het teken van het bijstaan van de familie en het voorbereiden van de ‘ramp ceremony’ in Beiroet. Een hoop afstemming binnen de UN, met de Chileense ambassade en Libanese autoriteiten, alles verliep echter ‘soepel’ en op donderdag waren de meeste voorbereidingen afgerond. Aanvankelijk leek het erop dat de ceremonie mogelijk in het weekend zou plaatsvinden. Omdat mijn plaatsvervanger tot zaterdag met verlof was, zou ik mijn verlof hebben uitgesteld. Donderdag werd duidelijk dat de ceremonie echter ergens in de loop van de volgende week zou plaatsvinden. Mede op advies van mijn staf, besloten mijn verlof niet uit te stellen. Laat onverlet dat ik mijn verlof op vrijdag met een verdeeld gemoed begon.

Weerzien met Gonneke , mijn (klein) kinderen en familie was, ondanks wat in Libanon gebeurd was, fantastisch :-) Inmiddels genoten van een mooie vakantie en familie bijeenkomsten. De foto’s geven daar een kleine impressie van.

Tot de volgende update, ergens eind juli, vanuit Libanon!